گرفتن پذیرش در دانشگاه های آمریکا، برعکس دانشگاه های ایران که فقط نمره ی دیپلم و رتبه ی کنکور توی پذیرش تاثیر داره، به مجموعه ای از فاکتورهای مختلف عددی (نمره ای، مثل آزمون ها) و غیر عددی (مثل میزان علاقه ی شما به دانشگاه مقصد) بستگی داره.
لطفا قبل از خواندن ادامه مطلب به لینک های زیر مراجعه کرده و مطالعه کنید
http://en.wikipedia.org/wiki/College_admissions_in_the_United_States
http://en.wikipedia.org/wiki/College_admissions_in_the_United_States#Applications_considerations
http://en.wikipedia.org/wiki/College_admissions_in_the_United_States#How_colleges_evaluate_applicants
چند نکته که در متن لینک های بالا توضیحی راجب آنها ارائه نشده است
۱- همان طور که در متن مشاهده کردید، Grades in college prep courses و Strength of curriculum مهمترین عامل ها برای قبولی شما در دانشگاه هستند. اما ما هیچ دخالتی در این دوعامل نخواهیم داشت زیرا در سیستم آموزشی ایران انتخاب با ما نیست که هرساله کدام درس ها را بخوانیم و کدام درس ها را نخوانیم. معمولا این درس ها ریاضی و فیزیک هستند و تقریبا در همه رشته ها درس های پیش نیاز را داریم. اگر هم نبود میشود از طریق ارسال ایمیل به دانشگاه و توضیح شرایط این مسئله را حل کرد. نگران این موضوع نباشد.
دو عامل بالا به نوعی شرط لازم هستند. یعنی هر کسی که آن دانشگاه اپلای میکند این دو عامل را دارد. پس به نوعی میشود گفت، عامل بعدی مهم ترین عامل شناخته میشود.
بعد از این دو، به عاملAdmission test scores میرسیم . تقریباً میشه گفت همه ی دانشگاه ها یکی از دو تست SAT I یا ACT + Writing رو برای پذیرش دانشگاه ملاک قرار میدهند. با مشاهده آمار و پروفایل قبول شده های دانشگاه می شود به این نتیجه رسید که نمره ی این دو تست مهمترین عامل برای قبولی هستند.
* نیازی به دادن هر دوی تست ها نیست. معمولاً دانشگاه ها هر دو تست را قبول دارند. البته ممکن است دانشگاهی وجود داشته باشد که فقط یکی از دو تست را قبول کند. اما تجربه ی ثابت کرده است که اکثر دانشگاه های خوب، هر دو تست ها را قبول دارند و معمولاً هم هیچ کدام رو به دیگری ترجیح نمیدهند. البته دادن هر کدام از تست ها در نقاط خاصی از آمریکا رایجتراست.
داخل متن به جای اینکه هر دفعه نوشته شود “SAT یا ACT” فقط از: “SAT” استفاده شده. که این قضیه دلیلی بر ارجعیت SAT به ACT نیست.
۲- دو تست SAT و ACT در ایران برگزار نمی شوند!!! بله! مهمترین عامل پذیرش داخل ایران برگزار نمیشود.
این دو تست کجا برگزار میشود؟ هر جایی غیر از ایران و چین!
دقت داشته باشید که معمولاً برای گرفتن نتیجه ی مطلوب دانش آموزان “دوبار” تست SAT را خواهند داد. یعنی شما فقط دوبار باید برای دادن تست SAT از کشور خارج شوید.
۳- بدیهیه که تست های SAT Subject هم در ایران برگزار نمیشه. البته تعداد کمی از دانشگاه های خیلی خوب این آزمون ها رو اجباری کردن.
سوال: آیا میشود تست های SAT و SAT Subject رو در یک روز داد؟
جواب: خیر. متاسفانه این دو تست رو در یک روز نمیشه داد. البته شما میتونید در یک روز تا سه تا Subject test بدید. (به شرطی که پول سه تا رو داده باشید.( قیمت ها: قیمت SAT= 81$ قیمت سه تا SAT Subject test= 90$ ))
برای مثال می شود Math 1 و شیمی و فیزیک را در یک روز داد، اما SAT I را نمیشود با هیچ کدامشان داد.
این نکته هم قابل به ذکره که معمولاً و متاسفانه تاریخ های برگزاری این امتحانات با هم سه هفته یا بیشتر اختلاف دارد. یعنی نمیشود یه مدت در ترکیه یا دبی یا هر جای دیگه ای ماند تا دو امتحان را با هم داد.
سوال: من توی سایت MIT و چند تا دانشگاه دیگه دیدم که نوشته کسایی که توی کشورهایی زندگی میکنن که توش SAT برگزار میشه، متیونن SAT رو waive کنن؟ آیا میشه SAT رو waive کرد؟ آیا شانس پذیرش من رو کم نمیکنه؟
جواب: بله. میشود waive کرد. حتی میشود برای دانشگاه هایی که توی سایتشان ننوشته میشود waive کرد، میشود waive کرد. اما تا جای ممکن SAT رو waive نکنید.
SAT مهمترین معیار برای پذیرش شما در دانشگاه های آمریکا هست. waive کردنش، کمترین تبعاتی که برای شما دارد این است که باعث میشود باقی رزومه ی شما پر رنگ تر شود. یعنی در بهترین حالت میتوان گفت که شما دارید به مسئول پذیرش دانشگاه کمترین اطلاعات ممکن را درباره ی خودتان میدهید و همین باعث میشود که آن با توجه به هر چیزی که از شما دارد درباره ی شما تصمیم بگیرد. اگر فکر میکنید باقی رزومه ی شما آنقدر پررنگ هست که SAT را امتحان ندهید، این آزمون را waive کنید. (مثلاً مقام جهانی المپیاد، رباتیک، مسابقات ورزش یا… دارید.)( بدترین حالت هم این است که: از آنجایی که SAT آزمون اصلی آن هاست، این قضیه اصلاً بعید نیست که خیلی از دانشگاه ها یکی از فیلترهای اولیه خودرا براساس نمره ی SAT داشته باشند. یعنی اینکه مثلاً همان اول کار بیایند و هر کسی که نمره اش پایین ۱۰۰۰ از ۲۴۰۰ بود را از لیست خط بزنند… البته هیچ کس نمیداند که در admission office دانشگاه ها چطوری دانش آموزان بررسی میشوند، ولی این قضیه اصلاً بعید نیست.)
نکته: تعداد بسیار زیادی دانشگاه هستند که، Test Optional هستند. البته این دانشگاه ها معمولاً financial aid policy مناسبی ندارند یا دانشگاه خیلی خوبی نیستند (داخل ranking جای مناسبی ندارند.)
رجوع کنید به: (لیست دانشگاه هایی که Test Optional هستند.)
http://www.fairtest.org/university/optional
البته وضع در مورد دانشگاه های ایالتی کاملاً فرق میکند. از آنجایی که معمولاً این دانشگاه ها دانشجویان international را راحت تر از دانشجویان آمریکایی قبول میکنند؛ ممکن است شما بتوانید حتی بدون داشتن SAT هم به این دانشگاه ها بروید.
۴- تافل یا آیلتس؟ بدون شک تافل. دانشگاه آمریکا اگر نمره ی زبانی بخواهند اکثریت فقط تافل را میخواهند. اگر هم دانشگاهی هر دو را قبول داشته باشد، minimum اش برای آیلتس یه مقدار بیشتر از minimum اش برای تافل در جدول تبدیل خواهد بود.
البته دقت کنید که اگر شما قبلاً آیلتس دادید و نمره ی خوبی کسب کرده اید (۷ یا بیشتر) میتوانید، با دانشگاه های مقصد ارتباط برقرار کنید و از آنها بخواهید که به جای تافل از شما آیلتش رو قبول کنن. (معمولاً قبول میکنن.) اما همچنان پیشنهاد میکنم که تافل رو بدید.
تافل: چه نمره ای لازم است؟
معمولاً minimum دانشگاه های آمریکا برای نمره ی زبان از کشورهای دیگر بیشتر است. معمولاً همه ی دانشگاه های خوب (به غیر از MIT) از شما نمره ی ۱۰۰ را میخواهند. معمولاً دانشگاه های خصوصی با رنک پایین تر و دانشگاه های ایالتی نمره ی minimum کمتری برای تافل دارند.
بعضی اوقات پیش می آید که دانشگاه minimum ای برای تافل ندارد و درباره ی تافل فقط نوشته است required ( در این مواقع بهتر است میانگین نمره های تافل کسایی را که قبول شده اند را از داخل سایت bigfuture.collegeboard.org چک کنید.) این یعنی اینکه شما میتوانید با هر نمره ای اپلای کنید. طبیعتاً در این موارد نمره ی شما در پذیرش تاثیر دارد و اگر خیلی پایین باشد قبول نمی شوید!
